یادداشت روز:

حمید هیدارن (عضو کارگروه رسانه ای فدراسیون وزنه برداری) 

عملکرد تیم 5 نفره وزنه برداری مردان ایران در بازی های المپیک 2016 ریو به گواه عام و خاص، مثبت و موفقیت آمیز بوده است؛ کسب 2 مدال طلا و عنوان نایب قهرمانی المپیک، یکی از درخشان ترین دوره های حضور وزنه برداری کشورمان در این آوردگاه معظم جهانی را به دنبال داشته است و صدق این موضوع را با نگاهی به آمار عملکرد ادوار پیشین بازی ها می توان دریافت؛ ضمن آنکه رکورد حرکت یکضرب دسته فوق سنگین وزن جهان و المپیک در این مسابقات توسط شیر مرد غیور ایرانی شکسته شد و اگر آن نمایش خیمه شب بازی توسط هیات ژوری شکل نمی گرفت، امروز حتی کارنامه ای بهتر از المپیک 2000 سیدنی در رشته وزنه برداری نصیب کشورمان می شد.

اما با تمام این اوصاف، امروز در کمال تأسف، در حالی که اکثر قریب به اتفاق اهالی خانواده بزرگ وزنه برداری خوشحال و شادمان از عملکرد شیر مردان قوی پنجه ایران در آوردگاه المپیک ریو هستند، بعضاً شاهد برخی اظهار نظرهای عجیب از سوی بعضی چهره های وزنه برداری هستیم که قطعاً با حال و هوای امروز ورزش کشور مغایرت داشته و به جای آنکه فضای امیدواری به آینده را تقویت کند، بیشتر جنبه دلسردی و رواج جو ناامیدی دارد و این یک رفتار مدبرانه نیست.

از جمله اینکه آقای “کوروش باقری” قهرمان اسبق و سرمربی پیشین تیم ملی وزنه برداری بزرگسالان، در مصاحبه روز جمعه خود با شبکه خبر، کسب مدال طلای سهراب مرادی را ناشی از بدشانسی وزنه بردار بلاروس در مهار حرکات دوضرب دانسته و یا آنجا که همگان ظلم روا داشته شده به بهداد سلیمی را به عینه دیدند و علیه این حرکت مذموم به درستی جبهه گیری کردند، ایشان عنوان می دارد صرفاً به جهت حضور علی مرادی در راس فدراسیون وزنه برداری ایران، چنین بلایی را سر ورزشکار غیرتمندمان بهداد سلیمی آوردند! در واقع به جای آنکه در وهله نخست صدای اعتراض کوروش باقری نسبت به عملکرد تصمیم گیرندگان این سناریوی فضاحت بار را بشنویم، احساس می کنیم موضع گیری او در این زمینه ریشه در اختلافات شخصی با رییس فعلی فدراسیون داشته و هیچگاه تیغ پیکان انتقادات او، به سمت مسببان اصلی این واقعه (خصوصاً در هیأت ژوری مسابقات) نشانه نمی رود و این امر جای تعجب و تاسف دارد.
آقای باقری حتما به یاد دارد که 4 سال پیش با آن همه امکانات و حمایت ها، تیم تحت رهبری وی که اتفاقاً برخی اعضای کنونی تیم ملی هم در آن حضور داشتند و 4 سال جوانتر هم بودند، بیش از یک مدال طلا در المپیک 2012 لندن به دست نیاورد و تلاش سایر عزیزان در نهایت به کسب 3 مدال نقره دیگر ختم شد.
فدراسیون وزنه برداری ایران با بودجه کنونی (حدود 2 میلیارد تومان در سال) و به لحاظ آنکه در واقع 3مدال ( با احتساب مدال تضییع شده بهداد سلیمی ) از آوردگاه المپیک 2016 به دست آورده است، موفقترین فدراسیون ورزشی اعزامی به این بازی ها بوده و این امر قاعدتا باید باعث خوشحالی تمام دوستداران و دلسوزان واقعی خانواده بزرگ وزنه برداری شود.
اما اگر قرار باشد کسانی که در معادلات کنونی وزنه برداری دستی بر آتش تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها ندارند، صرفا در نقش منتقد و مخالف برآیند و آب سرد یاس و ناامیدی را بر سر قهرمانان و آینده سازان این رشته بریزند، باید به حال وزنه برداری تاسف خورد .
کمرنگ جلوه دادن افتخارات کسب شده در رشته وزنه برداری و برخورد منفعلانه و بی تفاوت با غیرتمندی و تعصب تک تک اعضای تیم ملی ( از جمله سرمربی جوان آن ) اشتباه بزرگی است که هیچ توجیهی ندارد و البته در جهت خلاف باورهای عمومی است!
امروز قاطبه ورزشدوستان به عملکرد پولادمردان ایران زمین در المپیک ریو افتخار می کنند و دوباره در حال و هوای دوران المپیک سیدنی و آتن قرار گرفته اند . این امر وقتی مهمتر و ارزشمندتر به نظر می آید که بدانیم سرمربی جوان تیم ملی ، بدون هیچ ادعا و با 8 ماه حضور در راس کادر فنی تیم ملی بزرگسالان، با هدایت و راهبری شخص رییس فدراسیون ، توانسته بسیار بهتر از مدعیان همیشه معترض عمل کند .